BD.1885
11 april 1941

Nieuwe leefwijze na de catastrofe

Het lijkt de mensen onmogelijk, dat een natuurcatastrofe zo'n uitwerking zou kunnen hebben, dat de mensen gedwongen zijn een geheel nieuwe leefwijze aan te nemen. En toch staan ze er vlak voor. En deze verandering van leven zal zo menigeen onnoemelijk zwaar vallen, want welke aardse bezigheid hij ook verricht, ze zal met allerlei soorten hindernissen verbonden zijn en het zal buitengewone liefde en geduld vragen om ze nu te kunnen uitvoeren.

En toch zal ieder zijn aardse werkzaamheden moeten verdubbelen, want er zal veel worden gevraagd van degenen die door het werk van hun handen de onvoorstelbare chaos te boven weten te komen. Deze mensen kennen de liefde. Ze zijn hulpvaardig en zoeken nu de juiste gelegenheid om hun kracht ten volle te benutten in dienst van Hem, die al het leed over de mensen zendt, maar die ook het leed van de mensen kan wegnemen als Hij wil. En daarom zal God die mensen met Zijn hulp terzijde staan, als hun de last ondraaglijk toeschijnt.

Doch slechts een klein deel van de mensheid zal volkomen gelovig zijn en de goddelijke stem herkennen. De geheel gelovige mens ziet in het natuurgebeuren alleen de bevestiging van de van boven gegeven geschriften. Zodra de grote natuurcatastrofe zijn voortekenen vooraf laat gaan, let hij er extra op zich te vormen naar Gods wil en te bidden.

Want de innerlijke stem zegt hem wanneer de tijd gekomen is. Hij ziet zich voor grote opgaven geplaatst. Maar de mens moet hebben afgedaan met alles wat zijn hart nog heeft verheugd. Dan zal de natuurcatastrofe hem geen noemenswaardige schade berokkenen, want het doel ervan is, dat de mens leert zich los te maken van aardse goederen. Wie deze laatste vrijwillig opgeeft, zal weer van God ontvangen wat hij nodig heeft om te leven.

Amen