BD.1059
17 augustus 1939

Zelfmoord?

Zich bewust te zijn, dat ze de nacht van de dood heeft teweeggebracht en zich zelf beroofd heeft van de tijd van genade, die de belichaming op aarde is, is verlammend voor de ziel. Het leven op aarde met al haar moeilijkheden is bij benadering niet zo smartelijk als deze duistere nacht van de dood. En hieruit is er vooreerst geen uitweg, totdat ze zich bewust wordt van de draagwijdte van haar handelen en inziet dat ze onverantwoordelijk handelde toen ze haar leven op aarde opgaf.

Het zwaarste leed, opgeofferd voor de Heer, zal de mens draaglijker voorkomen. Maar wie in nood niet aan de Heer denkt, kan niet getroost worden en geeft de boze machten om hem heen gezag over hem. En deze benutten de willoosheid van de mens en dwingen hem tot een daad die hij achteraf bitter berouwt.

En het is van zeer grote betekenis, dat de altijddurende strijd van het leven op aarde overwonnen wordt. Het is zo uitermate belangrijk dankbaar te zijn voor elke dag van het leven op aarde die de mens steeds nieuwe tegenwerkingen biedt, en in te zien dat deze nodig zijn voor het zielenheil van de mens. Het is echter onnoemelijk nadelig voor de ziel als zij het leven op aarde eigenmachtig verkort en de mens nu alle middelen van genade verliest omdat ze niet de kracht vond om weerstand te bieden.

Amen