BD.8637
6 oktober 1963

Kracht - Ik-bewustzijn - Denkvermogen - Wil

U mensen zou niet kunnen bestaan als mijn kracht u niet doorstroomde, of anders gezegd, u zou niet meer leven als de ziel uit u gevloden zou zijn - die de eens door Mij uitgestraalde kracht is en het eigenlijke leven in u is. Dus bent u door goddelijke kracht tot leven gewekt die van Mij - als de Oerbron van kracht - is uitgestroomd.

Voor u, die niet gelooft aan een God en Schepper, is uw lichamelijk leven maar een natuurlijk proces, waarvoor u voor uzelf weliswaar geen verklaring kunt vinden, maar dat ook uw gedachten niet zozeer bezig houdt, dat u veelmeer onverschillig is en u maar in zoverre tot nadenken zou kunnen brengen, doordat ook u eenmaal uw aardse leven zult verliezen - dat u vergankelijk bent als u niet aan een voortleven gelooft.

Dat echter de kracht uit Mij, die als ziel in u is, de basis is van het eigenlijke zelfbewustzijn van de mens, kunt u niet begrijpen. En dat u uiteindelijk in uw oersubstantie hetzelfde bent als uw God en Schepper, daarover denkt u niet na - en daarom benut u ook uw aardse leven niet, als u zich het eigenlijke doel niet bewust is.

Ieder mens is oorspronkelijk een goddelijk schepsel, want het menszijn is niet het begin van zijn bestaan maar eerst het gevolg van een grenzeloze dwaling van de door Mij eens in alle volmaaktheid geschapen wezens. Altijd echter is het dezelfde kracht die zowel de eerst geschapen wezens, alsook de mensen doorstroomt en hen in staat stelt te leven. Het is alleen dat die kracht in verschillende graden in de wezens van weleer, alsook in de mensen werkzaam is, dat dus eens diezelfde kracht tot onbegrensde scheppende activiteit in staat was, terwijl ze in de mens vanwege zijn weerstand door de vroegere afval van Mij - slechts tot uiterst geringe werkzaamheid komt.

Maar door de wil van de mens zelf kan deze kracht altijd vermeerderd worden, tot ze weer geheel naar mijn wil actief zal zijn - als de mens zich op aarde voltooit. Daarover weten de mensen niets en ze beschouwen zichzelf niet veel anders dan alle scheppingswerken om hen heen, die wel evenzo kracht uit Mij zijn, daar ze anders niet zouden kunnen bestaan. Want er is niets wat niet door mijn kracht doorstroomd is, alleen zijn de scheppingswerken zolang zonder zelfbewustzijn, tot de afzonderlijke krachtvonkjes samen een menselijke ziel gevormd hebben en dan ook weer het zelfbewustzijn bezitten zoals voorheen.

Tegelijk met het zelfbewustzijn echter heeft de mens het denkvermogen teruggekregen, en dat geeft hem ook weer de mogelijkheid, met een goede wil, de in hem opkomende gedachten tegenover elkaar af te wegen. Maar er is ook een heel klein liefdesvonkje in hem dat ook een klein lichtje ontsteken kan. En zo kunnen weer goddelijke krachten in hem worden gewekt die hij eens bezat en door zijn afval van Mij verloor. Want deze kracht die ieder mens - als goddelijk schepsel - doorstroomt, heeft op de een of andere wijze ook zijn uitwerking. De wil van de mens beslist echter of die kracht naar goddelijke wil wordt aangewend - en daardoor voortdurende vermeerdering van de goddelijke kracht ten gevolge heeft, of, dat alleen de verzorging van het lichaam wordt beoogd en dan weer misbruikt wordt zoals eens, toen de afval van de wezens van Mij plaatsvond - omdat deze wezens niet overeenkomstig mijn wil werkzaam waren - maar hun eigen verkeerde wil daar tegenover stelden.

Pas als de mens zich ten volle bewust is dat hij een schepsel Gods is en dat zijn bestaan alleen door het doorstromen van goddelijke kracht verzekerd is, pas dan zal hij moeite doen deze kracht ook goed te gebruiken - en er dan ook op bedacht zijn, het toestromen van goddelijke kracht voortdurend te vermeerderen. Want dan zal hij ook mijzelf leren liefhebben hij zal in liefde werken - en hoe liefdadiger hij is, des te meer zal hij met kracht vervuld zijn.

Alles is kracht uit Mij, alles wat u om u heen ziet, dus kunt ook u, mensen in uw oersubstantie alleen uit Mij uitgestraalde kracht zijn. En u moet dit ernstig bedenken, dat uw Schepper, die vol van waarheid is, u ter wille van een doel het leven heeft gegeven. Maar dat dit doel niet alleen uit aardse prestaties en successen bestaat moet uw verstand u alleen al zeggen, en daarom moet u zonder ophouden vragen en het doel van uw aards bestaan proberen te doorgronden. Deze gedachten zijn te belangrijk dan dat ze teruggedrongen mogen worden, als ze in u opduiken. En wie ze ernstig in zich overweegt, die zal zeker niet zonder antwoord gelaten worden dat voor hem ook aannemelijk zal zijn, zelfs als het enkel weer door middel van gedachten tot hem komt.

Wie zichzelf echter als zo gering beziet dat hij zich voor een toevalsproduct van natuurkrachten houdt, die zal ook op het einde van zijn aardse leven geen geestelijk succes kunnen boeken, hij zal in dezelfde toestand zijn als in het begin van zijn belichaming als mens, of nog dieper zijn afgezonken, want in hem is nog dezelfde weerstand tegen Mij die hem er eertijds toe bracht van Mij af te vallen. En deze weerstand breek Ik niet met geweld - maar hij zal nog eindeloze tijden moeten lijden, tot hij eenmaal uit zichzelf deze weerstand opgeeft en tot Mij zal terugkeren.

Amen