BD.7036
7 februari 1958

Liefdewerk voor overledenen

Het gedenken van alle zielen die zich in geestelijke nood bevinden, is liefdewerk met een zeer grote uitwerking. Want deze zielen stroomt door een liefdevol gedenken kracht toe, die ze als weldadig ervaren en die ook hun wil kan veranderen. De nood van de zielen in het hiernamaals is bijzonder groot, omdat hen maar zelden liefdevolle gedachten volgen wanneer ze de aarde hebben verlaten. Maar alleen deze liefdevolle gedachten hebben nog een uitwerking over het graf heen. Het zijn in zekere zin weldaden welke de mensen op de aarde hun gestorvenen kunnen doen toekomen. En liefdevolle gedachten zijn ook het enige middel om hen te helpen in geestelijke nood. En elke mens die zich in gebed om hen bekommert, die de liefde ertoe aanzet hulp af te smeken voor deze zielen, beoefent onbaatzuchtige naastenliefde die waarlijk haar uitwerking heeft.

Het is voor die zielen een uitermate kwellende toestand, wanneer ze helemaal in vergetelheid raken bij de mensen op aarde. Wanneer niemand hen liefdevol gedenkt en hun daarom geen kracht wordt toegevoerd, die een liefdevolle voorspraak voor hen betekent. En voor deze zielen kan het eindeloos lang duren tot ze zich uit hun diepe onverschilligheid verheffen, tot ze een kleine verbetering van hun toestand bespeuren. En dit gebeurt wanneer gebeden voor alle niet verloste zielen opstijgen, wanneer mensen op aarde ook diegenen gedenken die niemand op aarde hebben om een goed woordje voor hen te doen, wanneer een mens zich over hun lot ontfermt en hij hen graag wil helpen ook tot het licht te komen.

Daar de mensen echter maar weinig overtuigd geloven dat er een voortleven van de ziel bestaat na de dood, zijn ze ook niet erg ongerust over het lot van degenen die vóór hen overleden zijn. Ze houden hun bestaan voor beëindigd en ze houden zich door middel van gedachten ook slechts zelden met hen bezig, wat al een verlichting voor die zielen zou betekenen. Maar vaak brengen de zielen zichzelf in herinnering, doordat ze plotseling de gedachten van de mensen binnendringen. En dan zou u mensen ook langere tijd in gedachten bij hen moeten vertoeven. U zou hen, die zich zo bij u in herinnering brengen, in liefde moeten gedenken, omdat dit een stille vraag is om hulp in hun nood. En u kunt hen helpen, doordat u hen vol liefde gedenkt, doordat u enkel oprecht wenst dat het ze goed mag gaan, dat ze niet hoefden te lijden, en doordat u hen in het gebed bij God aanbeveelt, als u gelooft.

Maar het is de beste hulp en het meest succesvolle middel voor hun redding uit de duisternis, wanneer u ze steeds maar in gedachten wijst op Jezus Christus, die hun enige redder is en aan wie ze zich moeten toevertrouwen om een uitweg te vinden uit hun nood. Wie dus zelf gelovig is, heeft waarlijk ook de mogelijkheid de zielen in het hiernamaals te helpen gelukzalig te worden, wanneer zijn wil om lief te hebben dezen vastpakt. Want ter wille van de liefde van de mens is Jezus Christus barmhartig voor die zielen, die deze liefde geldt. En als u mensen nu God vraagt om Zijn barmhartige hulp voor die zielen, die de menselijke voorspraak moeten ontberen, dan zal Hij om uwentwil hun ook voortdurend kracht doen toekomen en hun elke mogelijkheid ontsluiten ook het licht te bereiken.

En uw gebed verzacht hun verharde harten. Ze komen gewillig naar u toe en zullen tegenover u ook alleen van goede wil zijn. Want de nog geheel onder satanische invloed staande zielen weren elke toevoer van kracht af, en dezen worden ook verhinderd u in liefdeloosheid tegen te werken. Maar u weet niet hoe belangrijk een innig gebed is voor de zielen die lijden. U weet niet dat door een dergelijk gebed zich hele scharen losmaken uit hun verstarring, dat ze begeren te leven en dat ze dan ook weer te beïnvloeden zijn door lichtwezens die vermomd dichter bij hen komen en ze hun hulp aanbieden. Steeds moet de liefde de eerste ketenen verbreken en dan is ook een toevoer van kracht mogelijk en de klim omhoog uit de duisternis naar het licht is die wezens verzekerd.

Amen