BD.2382
24 juni 1942

De verzwakte wil en de overwinning ervan

De menselijke wil is niet altijd in staat weerstand te bieden aan de verzoekingen van de aan God vijandige macht, ofschoon hij deze niet erkent, en dit is meestal het geval wanneer het wereldse leven zich teveel op de voorgrond dringt. Dan neemt in zekere zin de wereld met haar bekoringen de wil gevangen, en zijn kracht om weerstand te bieden verzwakt, hoewel hij daartegen strijdt. En op zulke momenten loert de vijand, om dan door kleine verzoekingen het versterken van de wil te verhinderen en deze op zich te richten door het verlangen naar de wereld. En als de mens niet zeer op zijn hoede is, wordt hij een prooi van deze verzoekingen en heeft de vijand vrij spel. Maar worstelt de mens met deze wilszwakte, dan heeft hij geestelijk ook groot succes, zodra hij maar de wereld overwint en tracht God te dienen. Dan wordt hij ook bedacht met kracht en kan nu zijn wil gebruiken tot eer van God. In elke wilszwakte moet Jezus Christus worden aangeroepen opdat Hij de kracht rechtstreeks aan de mens doet toekomen, en nu kan de mens werkzaam zijn en hij zal de verzoekingen de baas worden.

Elke wilszwakte betekent achteruitgang of stilstand, maar overwonnen wilszwakte betekent een overwinning op zichzelf. De mens moet weliswaar strijden, maar het gaat om een hoog loon. Hij kent het resultaat van een juist gebruikte wil, evenals van de mislukking, en dus wendt hij al zijn kracht aan en vraagt deze door gebed, om niet te falen bij de laatste levensbeproeving op aarde. En deze gevechten moeten er zijn om tegen de luiheid en onverschilligheid een tegenmiddel te zijn, want als de mens in gevaar is, wordt hij waakzaam en let op zichzelf, en als de wil dreigt te falen, moet hij worden aangespoord tot weerstand, en dat door allerlei wederwaardigheden die overwonnen moeten worden en daarom eisen dat de wil actief wordt. Maar God kent de diepste wil en stuurt alles zo, zoals het voor de mens het nuttigst is.

Amen