|
BD.0580 Antwoord in liefde - Verklaring voor lijden Waar veel licht is, is ook veel schaduw. De mensen verbergen vaak een buitengewone haat in zich tegen hun Schepper, die zonder voorbehoud alle zielen evenveel liefheeft. Toch weten de mensen niet hoe Ik als het ware het lijden dat hen bedrukt, mee help dragen en hoe Ik me erom bekommer hun de heilsdrank aan te bieden die voor hen het lot op aarde draaglijker maakt. Ze kunnen in elke genade delen en elke verlichting wordt hun gegeven, als ze maar willen. Maar in zulk een verharde toestand is het moeilijk hun wil naar Mij toe te wenden en Ik moet bij iedereen toch de vrije wil respecteren. Ik mag niet willekeurig ingrijpen en het lot van de mensen veranderen, wat slechts het tegendeel tot gevolg zou hebben: een versterking van hun zelfbewustzijn. Want daardoor worden deze kinderen steeds meer van Mij weggerukt. Zou er nu een blijvende toestand ingesteld worden waarbij de aardse mens bevrijd werd van zijn lijden, dan zou enorme zelfzucht ook spoedig om zich heen grijpen. En de ziel zou zich nog slechts moeilijk van haar omhulsel kunnen vrijmaken. Want elke geestelijke vraag zou door de mensen onbesproken blijven, aangezien het leven in zorgeloosheid van alles genoeg te bieden zou hebben om voldoening te geven aan het denken van de mensen. Het zou weliswaar veel beter zijn voor het aardse lichaam, maar dit lichaam vergaat, en van de vreugden van de wereld blijft niets over voor de ziel. Maar deze gaat naakt en verkleumd in het hiernamaals over en moet daar dezelfde strijd opnemen, doch veel zwaarder, die Ik jullie in het aardse leven uit valse vaderliefde bespaard zou hebben. Geloven jullie niet dat jullie Vader in Zijn wijsheid alles weet en voor Zijn schepselen altijd het beste bepaalt? Zou het niet aan Hem, aan wie de hele schepping onderworpen is, overgelaten moeten worden welke weg Hij voor ieder wezen afzonderlijk uittekent? Zouden jullie weten welke kwellingen jullie wachten wanneer Ik jullie bandeloos naar jullie wens liet leven? Of kunnen jullie overzien welke zaligheid jullie wacht als jullie het leven dat jullie is opgelegd, juist waarderen en naar mijn wil leven? Geloven jullie dat Ik er vreugde aan beleef om jullie te zien lijden? Oh, jullie dwazen, mijn liefde lijdt samen met jullie, die Ik geschapen heb en die toch niet meer de mijnen willen zijn. Het verlangen naar jullie is onuitsprekelijk, maar mijn macht dient hier tot niets. Jullie moeten vrijwillig de weg naar Mij vinden en dit is wederom niet te bereiken door het goede leven en zorgeloosheid. Jullie zouden dan in geen eeuwigheid de weg naar Mij vinden. Want Ik zelf ben de liefde, het geduld, de waarheid, de barmhartigheid. Hoe kunnen jullie dit met elkaar in overeenstemming brengen, wanneer jullie geloven dat Ik jullie graag zou willen laten lijden? Als jullie Mij belijden, zullen jullie mijn liefde als zachte balsem op jullie lijden voelen en mijn genade helpt jullie onophoudelijk. En al het leed zal jullie ontnomen worden, wanneer het zijn doel vervuld heeft: de verbinding van het kind met het hart van de Vader. Amen |