BD.0373
11 april 1938

Het doel van het lijden - Beproevingen - Traagheid van de geest

Er zijn zoveel gebeurtenissen in het leven die de mens moedeloos maken, het is als een band die het hart van zo'n mens omspant. Steeds weer komt er twijfel op over de goedheid en barmhartigheid van God wanneer zorgen en verdriet te vaak opduiken. En toch geven alleen deze jullie de innerlijke rijpheid, die jullie anders in een veel langere tijd zouden moeten verwerven.

En omdat het aardse leven maar een korte tijd duurt, zullen zich zulke kwellende of pijnlijke gebeurtenissen des te vaker en soms snel na elkaar moeten voordoen, opdat er voor jullie zegen uit kan voortkomen. Opdat jullie ernstig en bezonnen het leven vastgrijpen en je verlangen zich steeds meer afwendt van de wereld en haar bekoringen, die voor jullie tegelijkertijd een ernstig gevaar betekenen.

Voor sommigen schijnt het leven vaak ondraaglijk. Soms raakt het mensenkind zelfs vermoeid en laat het de moed zakken, het laat zich drijven zonder zelf iets te doen om dit moedeloze leven te veranderen. En toch zou het voor jullie zo eenvoudig zijn, zodra de juiste instelling tot God jullie de weg toont die jullie moeten gaan. Let toch eens op de vele schijnbaar onoverwinnelijke hindernissen in je leven. Zouden jullie daar wel aan ontsnapt zijn, wanneer de hulp van boven niet telkens weer tussenbeide was gekomen?

Weliswaar herkennen jullie deze hulp niet altijd als van boven gezonden, en toch is ieder gebeuren een uitvloeisel van de genade van God. Of het goed gaat of verkeerd, het heeft altijd hetzelfde doel, namelijk veredelend in te werken op jullie, mensenkinderen. En als jullie in staat zijn in iedere beproeving een middel te zien tot verbetering, dan is er ook reeds de erkenning van eigen tekortkomingen en zwakheden, en met het besef komt ook de stille wens die te bestrijden.

Dan heeft iedere beproeving reeds haar doel bereikt. En daarom moeten de gedachten in alle moeilijke omstandigheden erop gericht worden dat deze beproevingen nodig zijn om een hogere graad te bereiken. Dat zij als het ware de treden op de ladder zijn die tot de volmaaktheid van de ziel leiden. Een leven zonder strijd zou slechts betekenen dat jullie stil blijven staan op steeds dezelfde trede. Alleen is de strijd tegen zichzelf veel moeilijker te voeren dan tegen vijanden die van buitenaf op de mens toekomen.

Ieder ontwaken uit de traagheid van geest is een vooruitgang, want de waakzame mens zal ook aan zijn geest denken, hij zal hem geen gebrek laten lijden. Doch de traagheid is een achteruitgang en is in geen geval stimulerend te noemen. Zij zal iedere drang tot werkzaamheid verstikken, en daarom kan ze nooit bevorderend op de ziel inwerken.

Laat jullie daarom niet afschrikken als de last van het leven jullie zwaar te dragen lijkt. Als jullie hierdoor jullie fouten hebben ontdekt en daartegen hebben gestreden, dan zal de last in niet al te lange tijd weer van jullie wijken. Want de Heer laat zulke beproevingen slechts zolang toe tot zij hun doel bereikt hebben en verbeterend op het hart van de mens hebben ingewerkt, want Zijn wil is niet dat jullie moeten lijden, maar alleen dat jullie je hierdoor waardig maken voor de eeuwige vreugde.